Պանդխտություն

Աշխարհի տարբեր մշակույթներում հյուրընկալության հասկացությունը տարբեր ձևեր է ընդունում՝ արտացոլելով տեղական ավանդույթներն ու արժեքները: Ճապոնական թեյի արարողությունից սկսած, որտեղ մանրակրկիտ ուշադրություն է դարձվում հյուրի կեցության յուրաքանչյուր մանրուքին, ընտանիքի և ընկերների հետ ճաշը կիսելու միջերկրածովյան ավանդույթին, հյուրընկալությունն արտահայտվում է յուրահատուկ, բայց ունիվերսալ ձևով:

Բիզնեսի ոլորտում հյուրընկալության ոլորտը մարմնավորում է այս սկզբունքը, որը ներառում է հյուրանոցներ, ռեստորաններ և ծառայությունների վրա հիմնված հաստատություններ: Այն բացում է իր ողջույնի գիրկը ճանապարհորդների համար՝ առաջարկելով ոչ միայն ֆիզիկական հարմարություններ, այլև պատկանելության զգացում: Հյուրընկալության մասնագետների դերը չի սահմանափակվում միայն հարմարություններով. այն ներառում է հիշարժան պահերի ստեղծում և կապերի ամրապնդում:

Մեր առօրյա կյանքում հյուրընկալության պարզ գործողությունները, ինչպես օրինակ՝ տուն հրավիրելը կամ հարմարավետության ժեստը, նպաստում են համայնքները միմյանց կապող սոցիալական գոբելենի ստեղծմանը: Հյուրընկալությունը, որպես առաքինություն, հարստացնում է մարդկային հարաբերությունները՝ խթանելով բարի կամքի և ըմբռնման զգացումը, որը գերազանցում է մշակութային սահմանները՝ դարձնելով այն մարդկային փորձառության հավերժական և արժեքավոր կողմ:

Գրականություն (Շտեմարան)

Ո՞ր դարաշրջանի հեղինակ է Պարոնյանը։
Պարոնյանը ապրել և ստեղծագործել է 19-րդ երկրորդ կեսին Արևմտյան Հայաստանում՝ Կ․Պոլսում։
2․ Ի՞նչ ժանրի ստեղծագործություններ է գրել Պարոնյանը։
Պարոնյանը հայ մեծ երգիծաբան է, գրող, հրատարակիչ և հրապարակախոս․ գրել է կատակերգություններ՝«Ատամնաբույժն արևելյան», «Պաղտասար աղբար», երգիծական վեպ՝ «Մեծապատիվ մուրացկանները», դիմանկարների շարք՝ «Ազգային ջոջեր»։

Գրականություն

  1. Հին Հայաստանում մեսրոպյան գրերի ստեղծումից շատ դարեր առաջ ժողովրդական ի՞նչ ստեղծագործություններ են եղել:
    Հին Հայաստանում մեսրոպյան գրերի ստեղծումից շատ դարեր առաջ հորինվել են Գողթան երգերը:
  2. Ո՞րն է հայ գրականության զարգացման առաջին շրջանը:
    Հայ գրականության զարգացման առաջին շրջանը կոչվում է հայ հին կամ հայ միջնադարյան գրականություն:
  3. Հայ գրերի սկզբնավորումը ի՞նչ բախտորոշ իրադարձության հետ է առնչվում:
    Հայ գրերի սկզբնավորումը   առնչվում  է այնպիսի  բախտորոշ իրադարձության հետ, ինչպիսին է ազգային գրերի գյուտը:

    Գրերի գյուտը
    1․ Ո՞վ է ստեղծել հայոց գրերը:
    Հայոց գրերն ստեղծել է Մեսրոպ Մաշտոցը (հանճարեղ գիտնական,  ուսուցիչ, գրող, թարգմանիչ):
    2․ Ե՞րբ են ստեղծվել հայոց գրերը:
    Հայոց գրերն ստեղծվել են 405 թ.:
    3․ Ովքե՞ր են օժանդակել Մեսրոպ Մաշտոցին հայոց գրերը ստեղծելու գործում:
    Հայոց գրերն ստեղծելու գործում  Մեսրոպ Մաշտոցին օժանդակել են կաթողիկոս Սահակ Պարթևը և Վռամշապուհ արքան:

    Մեսրոպ Մաշտոցի կյանքն ու գործըՈ՞ր գրքում են շարադրված Մեսրոպ Մաշտոցի կյանքի և գործի մասին տեղեկությունները:Որտե՞ղ է ծնվել Մեսրոպ Մաշտոցը:Մեսրոպ Մաշտոցի կյանքի և գործի մասին տեղեկությունները շարադրված են Կորյունի «Վարք Մաշտոցի» գրքում: Մեսրոպ Մաշտոցը ծնվել է Տարոն գավառի Հացեկաց գյուղում: 3. Հարազատ ժողովրդից բացի՝ Մեսրոպ Մաշտոցը  գիր է հորինել նաև հարևան վրացիների և աղվանների համար:
    Ոսկեդար:  5-րդ դարի հայ մատենագրության ընդհանուր բնութագիրը
  4. Գրերի գյուտից անմիջապես հետո սկզբնավորվում է հայագիր գրականությունը և զարգանում արագ վերելքով: Ընդամենը մի քանի տասնամյակի ընթացքում ստեղծվում են ինքնուրույն և թարգմանական բազմաթիվ երկեր:
  5. «Թարգմանությունների թագուհի» համարվել  է  «Աստվածաշնչի» թարգմանությունը:

Մոգերի նվերը ։Օ․ Հենրի

Միստր Ջեյմս Դիլինգեմ Յանգը (Ջիմ) իր կնոջ՝ Դելլայի, ապրում են մի համեստ բնակարանում։ Կա երկու բան, որոնցով նրանք հպարտանում են․ Դելլայի երկար, գեղեցիկ, մինչև ծնկները հասնող մազերը և Ջիմի ոսկե ժամացույցը, որը պատկանել էր նրա պապին, ապա՝ հորը։ Սուրբ Ծննդյան նախօրեին, ունենալով ընդամենը 1 դոլար և 87 ցենտ և հուսահատված, որ չի կարողանա նվեր գնել Ջիմի համար, Դելլան վաճառում է մազերը մոտակա վարսավիրանոցում, մադամ Սոֆրինի մոտ, դրա դիմաց ստանալով 20 դոլար։ Երկար փնտրելուց հետո, ի վերջո, Դելլան 21 դոլարով պլատինե շղթա է գնում Ջիմի գրպանի ժամացույցի համար։ Բավարարված իր գնած կատարյալ նվերով՝ Դելլան շտապում է տուն և սկսում ընթրիք պատրաստել։ Ժամը 7-ին Դելլան նստում է դռան մոտ ու սպասում Ջիմի գալուն։ Ջիմը սովորաբար չէր ուշանում, այս անգամ էլ սովորականի նման նա ներս է մտնում և,Դելլային տեսնելով, ապշահար կանգ առնում։ Դելլան խոստովանում է, որ վաճառել է մազերը Ջիմին նվեր գնելու համար։ Այդ ժամանակ Ջիմը ցույց է տալիս իր՝ Դելլայի համար գնած նվերը՝ մի զույգ մազակալ, բայց Դելլայի մազերն արդեն կարճ էին։ Հետո Դելլան է ցույց տալիս իր՝ Ջիմի համար գնած շղթան, որին ի պատասխան Ջիմն ասում է, որ ինքը վաճառել է ժամացույցը մազակալները գնելու համար։ Հիմա արդեն թե Ջիմը, թե Դելլան ունեն նվերներ, որոնք սակայն չեն կարող օգտագործել։ Նրանք հասկանում են, որ չնայած միմյանց հանդեպ իրենց սերն արտահայտելու բոլոր ջանքերին, այդ սերն այժմ անարժեք էր։ Պատմությունն ավարտվում է համեմատությամբ․ հեղինակը զոհողության գնով ձեռք բերած նվերները համեմատում է աստվածաշնչյան մոգերի նվերների հետ

աղբյուրը այս հղումով

Ավ Իսահակյան

  1. Ո՞ր երկրի թագավորի մասին է պատմությունը։
    Էլ-Սամանը Թադմորի երիտասարդ արքան էր, իսկ Թադմորը գտնվում է Սիրիայում։
  2. Առանձնացրու, կարդա Թադմորի ապարանքի նկարագրությունը սկզբում եւ վերջում։ Մեկնաբանիր նկարագրությունների տարբերությունները (հեղինակի բանաստեղծական մտահղացումը)։

Նկարագրությունը սկզբում

Լուսակերտ է ապարանքը Թադմորի,
Անապատում, որպես երազ ոսկեհյուս.
Յոթն հարյուր սյունի վրա մարմարի
Սլանում է աշտարակը երկնասույզ:

Շուրջը նազուկ արմավենու պուրակներ,
Ուր երգում են հրաշք-հավքեր կարոտով,
Շատրվաններն հուրհրում են կրակներ,
Ծաղիկները պճնազարդում արծաթով:

Նկարագրությունը վերջում

Պուրակները չորացել են, չքացել,
Եվ շիջել է լույս երազը սյուների.
Անապատը դեղին քղանցքն է փռել
Եվ ծածկել է ապարանքը Թադմորի…

Եվ ավազուտ շիրմի վրա մենավոր
Աշտարակն է մնում կանգուն ու վկա,
Որ իմանան վառ աստղերը հեռավոր
Էլ-Սամանի սերը հզո՛ր ու անմա՛հ:

Մինչ բամբիշի մահը Թադմորը շատ գեղեցիկ, հեքիաթային լուսավոր, ծաղկուն է նկարագրվում։ Բամբիշի մահից հետո կարծես այդ հեքիաթային քաղաքը մահանում է։ Քաղաքի բնությունը սկսում է չորանալ, թոռոմել։ Քաղաքը վերածվում է մթնշաղով պատված մենաստանի։ Իսահակյանը շատ գեղեցիկ է այս ամենը նկարագրել։

  1. Պարզիր՝ ինչ է նշանակում «Լուսիններ են եկել-անցել․․․»
    «Լուսիններ են եկել-անցել․․․» ասելով, հեղինակը ցանկացել է ասել, որ ամիսներ, տարիներ են անցել։
  2. Մեկնաբանիր «Չէացնող համբույրներում դյութական,Հանց հինավուրց հեքիաթական գինու մեջ, Թալկանում է և հալչում է Էլ-Սաման… Ժամանակը դառնում` վայրկյան ու հավերժ…» տողերը։
    Այս տողերով հեղինակը ցանկանում է ասել, որ Էլ-Սամանը ոչնչացնող, սպանող կախարդական համբույրների մեջ թուլանում է, նվաղում և ժամանակն իր համար դառնում է մի երկար ու հավերժական վայրկյան, որն այդպես շարունակվելու էր մինչև վերջ։ Ժամանակը կանգ է առնում այդ մեկ վայրկյանում և դառնում հավերժական։
  3. Բառարանից գտիր բամբիշ, մանկլավիկ, նաժիշտ, ձեղուն, սնդուս, թալկանալ, եբենոսյան, մուշկ, կնդրուկ բառերի բացատրությունը։
    Բամբիշ-թագուհի
    Մանկլավիկ-սենեկապան
    Նաժիշտ-աղախին, սպասավոր
    Ձեղուն-տանիք
    Սնդուս-դիպակ, մետաքսաթել
    Թալկանալ-ուշաթափվել, թուլանալ
    Եբենոսյան- եբենոս ծառից պատրաստված
    Մուշկ-բուրավետ յուղային նյութ
    Կնդրուկ-մի քանի արևադարձային ծառերից ստացվող անուշահոտ խեժ
  4. Գտիր հատուկ անունները, համացանցից տեղեկություններ գտիր դրանց մասին։
  5. Թադմոր — Թադմորի շրջան, շրջանի կարգավիճակ ունեցող վարչատարածքային միավոր Սիրիայի Արաբական Հանրապետության։ Գտնվում է երկրի հարավ-արևելքում՝ Հոմսի մարզում, Հանդիսանում է Թադմորի գավառի 2 շրջաններից մեկը։ Էլ-Սաման — Հորինված կերպար Լիբանան — պաշտոնապես կոչվում Լիբանանի Հանրապետություն։ Պետություն է Միջերկրական ծովի արևելյան ափին։
    Տյուրոս — Տյուրոսը հնագույն քաղաք-պետություն է Փյունիկիայում, Միջերկրական ծովի արևելյան ափին։
    Սիդոն — Սիդոնի ամրոցմ, Սիդոնի միջնադարյան ամրոցի ավերակները (Լիբանան)։
  6. Կարդա՛ Իսահակյանի ստեղծագորություններից, վերլուծի՛ր քո բլոգում։Լրացուցիչ — թարգմանել առակներից մեկը (ռուսերեն),   (անգլերեն)

Մուշեղ Գալշոյան <Դավոն>

Մուշեղ Գալշոյանն ընթերցողին է ներկայացնում Դավոյի կյանքը. Պատմում է Դավոյի կյանքի ամենակարեւոր դրվագների մասին։ Դավոն շատ էր սխալվել ու արդեն ծերացել էր։ նրա մահը մոտ էր. Նա զղջաց իր միամտության և անմիտ արարքների համար, որ արել էր իր երիտասարդության տարիներին. Ինչո՞ւ նա չլսեց իր հրամանատարի հրամանը՝ չկարողանալով զսպել իրեն։ Ինչո՞ւ սպանեց այդ գյուղացուն։ Ինչո՞ւ նա չխեղդվեց գետում։ Ինչու՞ ստիպեց ընկերներին խաբել հրամանատարին. Ինչո՞ւ էր նա պառկել շուկայի փոշոտ հատակին, զղջալով, թե ինչու այն ժամանակ չխեղդվեց գետում…

Այս պատմվածքը փորձում է մեզ հասկացնել, որ ինչ-որ բան անելուց առաջ պետք է լավ ու լավ մտածել՝ մարդիկ չեն տուժի այդ արարքից, չե՞ս վնասի ընկերներիդ կամ ծանոթներիդ և վերջապես չե՞ս վնասի քո արարքով։ ինքներդ ձեզ

Աշունը

Աշունը՝ տարվա կարճ, բայց հուզիչ եղանակը, աշխարհը ներկում է ջերմ երանգների սիմֆոնիայի մեջ: Ծառերը թափում են իրենց զմրուխտ զգեստը և բացահայտում կարմիր, նարնջագույն և ոսկեգույն ծաղիկների գոբելեն: Սառը օդը լցված է ընկած տերևների բույրով։ Մինչ ձմռան գալը բնությանը հրաժեշտ տալը կարոտ ու կենսուրախություն է առաջացնում: Բերքահավաքի տոները և սիրելիների հետ հավաքույթները բերում են մտորումների: Աշնան գեղեցկությունը կայանում է նրա վառ կերպարանափոխության և նորացման խոստման մեջ: Սա հիշեցում է, որ փոփոխությունը կարող է հպանցիկ գլուխգործոց լինել, կյանքի անցողիկ պահերը փայփայելու և սեզոնների անխուսափելի փոփոխությունը ընդունելու հիշեցում:

Ամանորյա


Դեկտեմբերը հավեսի, լույսերի ,գույների և տարբեր հույզերի ամիս է:Այս ամսին քաղաքը լցվում է լույսերով, զարդարանքներով, ամանորյա տրամադրությամբ, անընդհատ շտապող մարդկանցով, որոնց մի մասը նվերներ է գնում և փաթեթավորում, մյուսները տոնական սեղաների համար գնումներ են կատարում: Ամենուր լսվում է ամանորյա երաշտություն:Մարդիկ կարծես մի փոքր բարի են դառնում, բարեմաղթանքներ ասում միմյանց: Ինձ շատ դուր եկավ Էդնա Ֆերբերի բարեմաղթանքը ««Սուրբ Ծնունդը եղանակ չէ, զգացողություն է»: Սիրում եմ Ամանորը .այն ինձ տեղափոխում է մանկություն, ամեն բան կապված Ամաորի հետ հիշեցնում է իմ անհոգ, ուրախ, երջանիկ մանկությունը: Երբ մեծանում ես, սկսում ես այլ կերպ մտածել, շատ բան հասկանալ, բայց երբեք չի կարելի դադարել երազելուց, հավատալուց և Նոր Տարվա գիշերը երազանք պահելուց: Եթե ինչ-որ բանի շատ ես հավատում, այն անպայման կատարվում է: Ամանորը հրաշքների ժամանակ է, ձմեռային հեքիաթի կախարդանք, նոր սկիզբ: Թող որ այս նոր տարում ոչ միայն երազենք, այլև դանդաղ, բայց հստակ շարժվենք դեպի նոր բացահայտումներ ու մեծ հաղթանակներ։ Թող բախտն ու ամենամոտ մարդկանց ջերմությունը ուղեկցեն այս ճանապարհին։ Առողջ, ուրախ և երջանիկ լինենք:Կարծում եմ , այս տարի բոլորիս թիվ մեկ երազանքն ու ցանկությունը խաղաղությունն է: Եկեք միասին հավատանք Ամանորյա հրաշքներին:

Դերենիկ Դեմիրճյան <Հայը>

ներկայացնում է Հային իր դրական և բացասական կողմերով, շատ ճշգրիտ է ներկայացված հայ մարդու բնութագիրը։ Կարդալիս մտածում ես , որ այն գրվել է նոր ժամանակներում, քանի որ այդ նկարագրությունից ոչինչ չի փոխվել։ Այստեղ Դերենիկ Դեմիրճյանը ներկայացնում է մի բեռնակիր, ով ցանկանում է իր հացի ու գործի տերը լինել, այլ ոչ թե իր ծառան։ Բայց այս բեռնակիրը խեղճ միգրանտ էր։ Ամենաշահութաբեր գործը տայիք, չէր ուզի, ազգը վերցրեք, կուտի։ Սա հող քանդող, չարչարվող, ծծող, հոգին հանող գյուղացին է։ Իր դաշտի ամենածանր կենդանին. Հնձեց այնպես, կարծես հավերժ կապրի, կարծես ոչ մեկի բաժինը չթողնի։